با نکات مهمی در خصوص ویزای ملی آشنایی پیدا کنید!

یکی از اقدامات مهمی که قبل از مهاجرت به کشور دیگر باید آن را مد نظر قرار دهید، ویزا یا روادید است. این مدرک، مجوزی است که توسط سفارتخانه یا کنسولگری کشور مقصد صادر می‌شود.‌ کشورهای اروپایی جزء مقاصد پرطرفدار برای انواع مهاجرت به حساب می‌آیند. شما به عنوان متقاضی غیر اروپایی، برای ورود به این کشورها باید از ویزای شینگن برخوردار باشید. روادید شنگن با توجه به هدف شما از مهاجرت به اروپا و مدت سکونت در کشور مقصد، انواع مختلفی دارد. در حالت کلی، حداکثر مدت اقامت مطابق با شرایط ویزای شینگن، 90 روز است. حال سوالی که پیش می‌آید این است که اگر از 90 روز گذشت باید چکار کرد؟ برای این منظور باید از ویزای ملی کمک بگیریم.

در این مقاله قصد داریم در خصوص درخواست روادید مذکور و همه نکات مخصوص به آن صحبت کنیم.

ویزای ملی چیست؟

ویزا یا روادید ملی که به ویزای نوع D معروف است، در دسته بندی ویزای بلند مدت قرار می‌گیرد. این ویزا برای افرادی صادر می‌شود که شرایط شهروندی و تابعیت کشورهای اروپایی را ندارند و می‌خواهند برای هدف مشخص از جمله کار، تحصیل، درمان، ملحق شدن به خانواده و غیره، در یکی از کشورهای منطقه شینگن به مدت بیش از 90 روز بمانند. بنابراین، این نوع از انواع ویزا برای سکونت طولانی مدت، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فرق ویزای ملی و شنگن چیست؟

ویزای ملی در دسته بندی انواع ویزاهای شینگن قرار دارد و روادید نوع D  کشورهای حوزه شینگن معروف است اما تفاوت‌هایی نیز با هم دارند. قبل از بیان تفاوت بین این دو روادید، بهتر است نگاهی به مفهوم روادید شینگن داشته باشیم. روادید شینگن مختص شهروندان غیر اروپایی است که تابعیت اروپا و شهروندی اروپا را ندارند. این افراد برای مهاجرت به حوزه شینگن که شامل 27 کشور است باید موفق به اخذ ویزا شوند تا به آن‌ها اجازه ورود به خاک اتحادیه اروپا داده شود.

خوب است بدانید شهروندان اتحادیه اروپا طبق معاهده شینگن، از قانون کنترل روادید و پاسپورت یا گذرنامه برخوردار نیستند. به این ترتیب، آزادانه و بدون کنترل مرزی بین کشورهای مذکور تردد می‌کنند. اولین فرق ویزای ملی و شنگن در مدت اقامت است. سقف مقیم بودن از طریق ویزای شینگن 90 روز در مدت 6 ماه است اما در  نوع D امکان اقامت در کشور مقصد به میزان بیش از 90 روز نیز وجود دارد.

دومین فرق ویزای ملی و شنگن این است که دارندگان ویزای ملی معمولا فقط می‌توانند در همان کشور تردد کنند در صورتی که متقاضیان روادید شینگن می‌توانند در سایر کشورهای حوزه شینگن نیز شرایط مهاجرت را داشته باشند.

در هر دو روادید، بعد از منقضی شدن زمان اعتبار آن، باید کشور مورد نظر را ترک کنید.

تفاوت ویزای شینگن نوع C  و نوع D

هر دوی این ویزاها برای متقاضیان غیر اروپایی است که شرایط تابعیت و پاسپورت اروپا را ندارند. روادید شینگن نوع C، ویزای توریستی کوتاه ‌مدت است که از قانون 180/90 پیروی می‌کند. به این صورت که  در هر 6 ماه، شما می‌توانید به مدت 90 روز در منطقه شینگن حضور داشته باشید و امکان تردد در هریک از کشورهای آن برای شما فراهم است. این قانون برای انواع ویزای نوع C اعم از یک بار ورود، دو بار ورود وچند بار ورود  صدق می‌کند. چنانچه بخواهید در یکی از کشورهای اتحادیه اروپا بیشتر از 90 روز و تا سقف یک سال بمانید، باید شینگن نوع D را دریافت کنید. برای دریافت مجدد ویزای نوع D در صورت مقیم شدن بیش از یک سال، باید حق اقامت موقت مجدد کسب کنید.

انواع ویزای ملی

همانطور که گفته شد، روادید نوع D برای کسانی مناسب است که قصد دارند روش اقامت بلند مدت در یکی از کشورهای اروپایی را انتخاب کنند. متقاضیان در زمان درخواست روادید مذکور، باید مدارکی مبتنی بر بازگشت به کشور خود بعد از اتمام مدت مشخص شده ارائه دهند. روادید نوع D به دو دسته تقسیم می‌شود:

1. سینگل: که به آن روادید یک‌ بار ورود می‌گویند، برای کسانی مناسب است که فقط یک بار و در بازه زمانی مشخص در کشور مقصد اجازه اقامت دارند و بعد از آن به کشور خود باز خواهند گشت. مانند بیمارانی که به منظور گذراندن دوران بیماری خود در یکی از کشورهای اتحادیه اروپا، هزینه مهاجرت پرداخت می‌کنند و بعد از اتمام دوره درمان، به کشور خود بر می‌گردند.
2. مولتی: ویزای چند بار ورود نوع D، مناسب متقاضیانی است که قصد دارند به تمامی کشورهای حوزه شینگن سفر کنند. افرادی که واجد شرایط دریافت این روادید هستند را در ادامه بیان می‌کنیم:

• دانشجویان بین المللی که درخواست تحصیل در کشورهای اتحادیه اروپا دارند. مدت اعتبار ویزا برای این متقاضیان یک سال است که قابلیت تمدید دارد.
• کسانی که به منظور انجام امور پژوهشی و علمی در یک مرکز تحقیقاتی معتبر حوزه شینگن فعالیت می‌کنند.
• دانشجویان بین المللی که برای انجام پروژه‌های تحقیقاتی در یک بازه زمانی مشخص به کشورهای اروپایی سفر می‌کنند.
• افراد متخصص با هدف به اشتراک گذاشتن دانسته‌های خود به دیگران، می‌توانند این روادید را دریافت کنند. مانند ورزشکاران.

مدارک مورد نیاز برای اخذ ویزای ملی

با توجه به اینکه روش مهاجرت به اروپا را با مقصد چه کشوری انتخاب می‌کنید و در پیش می‌گیرید، مدارک مهاجرت و مدارک ویزا برای دریافت روادید ملی متفاوت است. در این قسمت به ذکر مدارک کلی که برای دریافت این روادید توسط سفارت یا کنسولگری از شما درخواست می‌شود را بیان می‌کنیم:

1. پاسپورت معتبر با حداقل 6 ماه اعتبار از زمان پیگیری ویزا؛
2. ارائه پاسپورت بیومتریک یا گذرنامه‌های قدیمی به منظور بررسی سابقه کیفری؛
3. ترجمه رسمی شناسنامه و کارت ملی متقاضی؛
4. تکمیل فرم درخواست روادید؛
5. 3 قطعه عکس رنگی زمینه سفید 3.5 * 4.5؛
6. ارائه بلیط رفت و برگشت یا رزرو پرواز؛
7. بیمه سفر با حداقل پوشش 30 هزار یورو؛
8. ارائه مقصود از سفر به سفارت کشور مقصد در قالب انگیزه نامه؛
9. ارائه گواهی برای اثبات تمکن مالی و پرینت گردش حساب بانکی؛
10. رسید پرداخت هزینه‌های سفارت یا وی اف اس؛
11. مدارک برای درخواست روادید تحصیلی اعم از تمام سوابق تحصیلی، نامه پذیرش دانشگاه، بیانیه شخصی و مدرکی دال بر اخذ بورسیه تحصیلی؛
12. ارائه گواهی مورد نیاز برای درخواست ویزای کار کشورهای حوزه شینگن شامل جاب آفر از سوی کارفرما، سوابق کاری، جواز کسب و غیره.

روند درخواست ویزای ملی

برای درخواست روادید نوع D باید مراحل زیر را طی کنید:

1. جمع آوری مدارک مورد نیاز؛
2. رزرو وقت ملاقات با سفارت کشور مقصد؛
3. تکمیل فرم درخواست به صورت صحیح و دقیق در روز ملاقات؛
4. ارائه مدارک مورد نیاز و پرداخت همه هزینه‌های مربوطه؛
5. بررسی شرایط شما توسط افسر سفارت.

در صورتی که مدارک کتبی و شفاهی و همچنین صحت تمکن مالی شما توسط افسر سفارت تایید شد، روادید شما صادر می‌شود. در مواردی همچون داشتن سابقه کیفری، عدم برخورداری از تمکن مالی مورد نیاز، شفاف نبودن هدف از سفر و در نهایت ارائه مدارک جعلی مانند پاسپورت شباهتی، درخواست شما نسبت به اخذ ویزای ملی ریجکت می‌شود و با رد ویزای شینگن رو به رو خواهید شد.

تفاوت ویزای ملی و تحصیلی

کشورهای عضو پیمان شینگن، گزینه مناسبی برای تحصیل به حساب می‌آیند زیرا علاوه بر امکان تحصیل به صورت رایگان یا به نسبت ارزان، امکان رفت و آمد به سایر کشورهای حوزه شینگن نیز برای شما مهیا است. متقاضیان غیر اروپایی که هنوز موفق به اخذ تابعیت کشورهای اروپایی نشده‌اند، ملزم به دریافت ویزای تحصیلی هستند. در نظر داشته باشید که مدت اعتبار کارت اقامت دانشجویان در کشور مقصد، بیشتر از 90 روز است که این مسئله با شرایط کلی روادید شینگن همخوانی ندارد زیرا همانطور که گفته شد، مدت اعتبار این روادید 90 روز در بازه 6 ماهه است. از این رو، دانشجویان مشمول نوع خاصی از روادید شینگن به نام روادید نوع D می‌شوند. این مسئله، اولین عاملی است که سبب می‌شود تفاوت ویزای ملی و تحصیلی از موضوعیت خارج شود.

شاید بتوان گفت تفاوت ویزای ملی و تحصیلی در امکان یا عدم امکان تردد به سایر کشورهای اتحادیه اروپا است. البته این موضوع هم همیشه و در خصوص تمام کشورها موضوعیت ندارد. ویزای شینگن تحصیلی به صورت چند بار ورود است و می‌توانید در زمان اعتبار ویزا هر تعداد بار که بخواهید به کشورهای حوزه شینگن سفر کنید اما زمانی که موفق به گرفتن اقامت یک ساله توسط سفارت و در قالب مهر در پاسپورت می‌شوید، طبق قوانین ویزای نوع D، فقط امکان تردد به کشور مقصد را دارید، مگر اینکه قانون 90/180 را رعایت کنید. یعنی در طول بازه زمانی 180 روز یا 6 ماه، تا سقف 90 روز می‌توانید در سایر کشورهای حوزه شینگن بمانید. اگر از 90 روز گذشت، باید به کشوری برگردید که روادید نوع D آن را دریافت کرده‌اید.

توصیه ما

ویزای ملی مناسب کسانی است که بنا به دلایلی از جمله کار، تحصیل، ملاقات با خانواده و غیره می‌خواهند بیش از 90 روز در یکی از کشورهای حوزه شینگن بمانند. اینکه شما چه کشوری را برای مهاجر شدن انتخاب کرده باشید و اینکه هدف شما از اخذ ویزای شینگن چیست، مدارک و هزینه‌های متفاوتی را به همراه خواهد داشت. از این رو برای تسریع در انجام امور به شما توصیه می‌کنیم با کارشناسان تازحل که در امر مهاجرت از تجربه و دانش کافی برخودار هستند، مشورت کنید و روی کمک آن‌ها به منظور نیل به خواسته خود حساب کنید.