پاسپورت بیومتریک و بررسی مسائل مهمی مانند تاریخ و شرایط عکس بیومتریک پاسپورت

پاسپورت بیومتریک یا گذرنامه بیومتریک جدیدترین نوع پاسپورت یا گذرنامه است که چهره یا اثر انگشت مسافر را تشخیص می‌دهد و هویت او را تأیید می‌کند و به او اجازه می‌دهد تا به مقصد خود برود. پاسپورت‌های بیومتریک ویژگی‌های امنیتی پیشرفته‌تری را برای محافظت در برابر راه‌های نامشروع مهاجرت ارائه و در عین حال، فرآیند سفر را ساده‌تر می‌کنند. به بیانی دیگر پاسپورت‌های بیومتریک، دروازه بانان سفرهای بین المللی ایمن و کارآمد و به عنوان نمادی از پیشرفت‌های تکنولوژیکی، در حال تکامل صنعت سفر هستند.

در مورد این نوع از پاسپورت، اطلاعات بیشتری نیاز دارید؟ تا انتهای این مقاله همراه ما باشید. در این مقاله جزئیات لازم در خصوص پاسپورت بایومتریک مانند شرایط عکس بیومتریک پاسپورت و تاریخ بایومتریک پاسپورت را برای شما بیان خواهیم کرد. در صورت داشتن هر نوع ابهام، با مشاوران تازحل در ارتباط باشید.

پاسپورت بیومتریک: آن چه که باید در مورد این پاسپورت بدانید

به طور کلی علم بیومتریک، علمی است که در آن می‌توان هویت افراد از جمله مشخصات ظاهری و فیزیولوژیکی را بررسی و تحلیل کرد. در این میان پاسپورت بیومتریک که E-Passport نیز نامیده می‌شود، یک سند مسافرتی است که یک تراشه ریز پردازنده دارد و از داده‌های بیومتریک برای تأیید هویت دارنده پاسپورت استفاده می‌کند. داده‌های بیومتریک به ویژگی‌های متمایزی مانند اثر انگشت، چهره یا عنبیه اشاره دارد که منحصر به هر فرد است.

پاسپورت بایومتریک شامل یک تصویر دیجیتالی از دارنده پاسپورت است که به طور ایمن در کنار سایر داده‌های شخصی، روی تراشه ذخیره می‌شود. در پست‌های کنترل مرزی، تصویر دیجیتال با چهره دارنده پاسپورت مقایسه می‌شود تا هویت افراد تایید شود. به عبارت دیگر پاسپورت بایومتریک موارد زیر را دارد:

1. اطلاعات یکسان نمایش داده شده در صفحه پاسپورت؛
2. شناسه بیومتریک، مانند یک عکس پاسپورت، برای کمک به تشخیص چهره دارنده؛
3. تراشه با یک شماره شناسایی و امضای منحصر به فرد دارنده؛
4. تاریخ بایومتریک پاسپورت که مدت اعتبار را مشخص می‌کند.

هدف اصلی از ارائه پاسپورت بیومتریک چیست؟

هدف از ارائه پاسپورت‌های بیومتریک، افزایش تدابیر امنیتی و جلوگیری از فعالیت‌های نامشروع و روش مهاجرت غیر قانونی است. کپی کردن این پاسپورت‌های نوین، دشوارتر از پاسپورت‌های سنتی است و خطر سرقت هویت را به حداقل می‌رساند. بسیاری از کشورها، سیستم‌های پاسپورت بایومتریک را برای تسهیل مراحل کنترل مرزی و حفظ رفاه شهروندان در هنگام سفر، پیاده سازی کرده‌اند. شایان ذکر است که برخی از کشورها برای ورود به مرزهای خود، مسافران را ملزم به داشتن پاسپورت بایومتریک می‌کنند.

پاسپورت بيومتريك: تسهیل شرایط سفر + افزایش امنیت

پاسپورت‌های دیجیتال چندین مزیت را برای مسافران به همراه دارند. این مزایا همگی سبب تسهیل شرایط سفر و افزایش امنیت آن خواهد شد. یکی از این مزایا، تایید و شناسایی هویت اشخاص به صورت سیستماتیک است. این مزیت سبب افزایش سرعت بازرسی و موجب رشد امنیت و تامین حفاظت از مرزها خواهد شد.

چرا پاسپورت بيومتريك اهمیت دارد؟

اهمیت پاسپورت‌های بیومتریک در این واقعیت نهفته است که آن‌ها یک راه مطمئن و کارآمد برای شناسایی هویت مسافران ارائه می‌دهند. داده‌های بیومتریک مانند اثر انگشت، اسکن صورت و اسکن عنبیه، برای هر فرد، منحصر به فرد است که این پاسپورت‌ها را به طور قابل توجهی قابل اعتمادتر و ایمن‌تر از پاسپورت‌های سنتی می‌کند.

این پاسپورت‌‌ها نقش مهمی در جلوگیری از کلاهبرداری هویت، استفاده از پاسپورت شباهتی، تروریسم و سایر تهدیدات امنیتی ایفا می‌کنند و به مقامات کنترل مرزی امکان می‌دهند هویت مسافران را به سرعت و با دقت تأیید کنند. پاسپورت‌‌های بیومتریک رویه کنترل مرزی را تقویت و ورود غیرقانونی کلاهبرداران به کشورها را دشوار خواهند کرد. علاوه بر این، پاسپورت‌‌های بیومتریک نشان دهنده تعهد یک کشور به استفاده از فناوری برای اطمینان از ایمنی شهروندان خود در سفرهای بین‌المللی است.

لیست کشورهای استفاده کننده از پاسپورت بیومتریک

کشورهای زیر، برخی از کشورهایی هستند که شروع به ارائه پاسپورت دیجیتال کرده‌اند یا در حال برنامه ریزی برای آن هستند:

1. ایالات متحده؛
2. انگلستان؛
3. فرانسه؛
4. آلمان؛
5. کانادا؛
6. استرالیا؛
7. ژاپن؛
8. کره جنوبی؛
9. برزیل؛
10. امارات متحده عربی.

احتمالا با توجه به لیست بالا متوجه شده‌اید که پاسپورت اروپا در برخی کشورهای اتحادیه اروپا به صورت دیجیتال صادر می‌شود. پاسپورت یونان نیز یکی از همین مصادیق است اما این موضوع در خصوص پاسپورت برخی کشورهای این اتحادیه مانند اتریش، دانمارک و فنلاند صادق نیست و این کشورها هنوز از نوع سنتی این سند مسافرتی استفاده می‌کنند.

پاسپورت بیومتریک ایران: آیا ایران عضو کشورهای ارائه دهنده پاسپورت بایومتریک است؟

بله، پاسپورت بیومتریک ایران از طریق وب سایت رسمی egozar.epolice.ir ارائه می‌شود. ایران اولین پاسپورت معتبر بایومتریک خود را در اکتبر 2015 معرفی و جایگزین پاسپورت‌های سنتی کرد. پاسپورت‌های بیومتریک ایرانی شامل یک تراشه است که عکس دیجیتال، اثر انگشت و سایر مشخصات شخصی دارنده پاسپورت را ذخیره می‌کند.

معرفی پاسپورت‌های بیومتریک، بخشی از تلاش‌های ایران برای ارتقای امنیت و جلوگیری از تقلب با استفاده از فناوری پیشرفته است. این نوع پاسپورت‌ها، ساخت پاسپورت‌های نامشروع را برای کلاهبرداران دشوار و به اطمینان از اصالت پاسپورت‌های ایرانی کمک می‌کند. همچنین لازم به ذکر است که برخی از کشورها ممکن است مسافرانی از ایران را ملزم به داشتن پاسپورت بایومتریک برای ورود به قلمرو خود کنند. بنابراین، بررسی شرایط خاص پاسپورت کشور مقصد قبل از سفر ضروری است. در صورتی که برای دریافت پاسپورت بایومتریک نیاز به مشاوره دارید، کارشناسان تازحل برای ارائه مشاوره به شما آماده هستند.

عکس پاسپورت بیومتریک

عکس پاسپورت فقط یک عکس معمولی نیست. در یک عکس پاسپورت، قسمت جلویی تصویر چهره فرد همانند چشم‌ها، بینی و دهان نمایش داده می‌شود. همچنین این عکس، وضوح بالایی دارد تا از جزئیات بی‌عیب و نقص اطمینان حاصل شود. عکس پاسپورت همچنین اثر انگشت فرد را در برمی‌گیرد و نسبت به ایمن بودن و شخصی بودن پاسپورت اطمینان می‌دهد.

شرایط عکس بیومتریک پاسپورت چیست؟

مشخصات عکس پاسپورت معمولا در هر کشور ارائه دهنده این پاسپورت متفاوت است. در صورتی که قصد دریافت پاسپورت بایومتریک را دارید، ابتدا کلیه قوانین کشور ارائه دهنده آن را بررسی کنید. با این وجود، برخی موارد جهانی، به طور گسترده برای عکس پاسپورت بیومتریک دنبال می‌شوند. در بخش زیر، برخی از مهم‌ترین اصولی که باید به هنگام گرفتن عکس بیومتریک رعایت شود را بررسی خواهیم کرد؛

1. اندازه عکس: اندازه عکس باید 2 اینچ در 2 اینچ (51 میلی متر در 51 میلی متر) و اندازه سر، بین 1 تا 1 3/8 اینچ (25 میلی متر و 35 میلی متر) از پایین چانه تا بالای سر باشد؛
2. پس زمینه: رنگ پس زمینه باید سفید ساده یا مایل به سفید و بدون طرح و سایه باشد؛
3. نور پردازی: داشتن یک چهره به اندازه کافی روشن، با نور یکنواخت و بدون سایه ضروری است؛
4. حالت صورت: صورت باید با دهان بسته و چشمان باز و قابل رویت باشد. لبخند زدن یا اخم کردن توصیه نمی‌شود. در صورت استفاده از عینک، باید اطمینان حاصل شود که چشم‌ها به صورت واضح مشخص باشند؛
5. حجاب: ممکن است به دلایل پزشکی یا شرعی، حجاب در عکس لازم باشد، مشروط بر اینکه اجزای صورت را مبهم نکند.